2 Temmuz 1993’ün üzerinden tam 17 yıl geçti. Yine bir cuma günü ve yine çok sıcak! Katledilen, önce tutuşturulan sonra da yakılan 37 insandan bugün hala duman çıkıyor.
17 yıl sonra ilk defa ideoloji resmi tarihiyle yüzleşmeye karar verdi ve hükümetten bir bakan, ilk defa oraya; Sivas’a Madımak’a gitti. Tabii geçtiğimiz yıllarda gitseydi; et pişirilen bir restorantta ağırlanıp, karnını da doyurabilirdi. Maalesef bu fırsatı kaçırdı(!)
O gün yalnızca Pir Sultan Abdal şenliklerini düzenleyen Aleviler değil, memlekette ne kadar inanç özgürlüğünü savunan ne kadar insan varsa hepsi yandı.
Müze olsun, kütüphane olsun tartışması süredursun, Madımak hala bir ayıp olarak bu ülke insanın önünde durmaktadır. Hala bu katliama, sıradan bir olay gibi bakan gazeteler, televizyonlar var. Ayıp sürüyor, Sivas hala tütüyor.
Başbağlar katliamı da madımak kadar önemliydi… Ancak nedenini bilmediğim bir şekilde medya madımakı daha ön plana çıkarmak için uğraşıyor…