“Normal insan, dengesiz insandır. Çünkü insan, ateş üstünde duran su dolu bir kazana benzer. Nasıl içindeki su kaynayınca kazanın kapağı atarsa, makinelerin buhar kazanlarına da artık buğu dışarı fışkırsın diye supap yapmışlardır. Buğunun artığı dışarı fışkırır delikten, kazandaki buğu gerektiği kadar kalır, yani dengede durur. Yoksa kazan patlar. İnsan da böyle işte…
Kızınca, duygulanınca, üzülünce, acılanınca, insan içinden bişey boşaltacak ki patlamasın da dengesi yerine gelsin. Ee nasıl içini fışkırtacak? Nasıl kazanın supabı varsa, insanın da bir tahtası eksik olacak ki, burdan dışarıya su koyversin…
Buyüzden işte, dengeli insan bir tahtası eksik insan demektir. O normal denilen tahtası eksik olamayanlar, günün birinde patlayıp bombok olur, bir daha da onarılmazlar.”
Aziz Nesin – Yaşar ne yaşar ne yaşamaz
Syf. 95
[…] 2012 yılı, birçok açıdan değişim yaşadığım yıl oldu benim için. Yeni bir işim oldu, bol bol hayıflandığım bir sürecin sonunda Isparta defterini kapattım, ve sonunda araba aldım. Hedeflediğim kadar olmasa da mümkün olduğunca kitap okudum: [1][2][3][4][5][6]. […]