Tecrübe herkes için önemlidir, değerlidir ve bazen hayatidir. Lakin her teorinin pratiği gibi, bu da genelde sadece söylendiğiyle kalır.
Ülkenin çok okunan değerli köşe yazarlarından biri, büyük bir gazeteden başka bir büyük gazeteye yüksek meblağ karşısında transfer olur. Basın ve okuyucular geçişin etkilerini heyecan ve merakla beklemektedir. Zamanı gelir, yazar işe başlar ve ilk gün gazeteye gelir.
Genel yayın yönetmeni tarafından kapıda karşılanır. Yönetmen yazara ilk yazıların öneminden, beklentilerden ve gazetenin tarzından bahsettikten sonra yazıyı tamamladıktan sonra görmek istediğini söylerek yazarı yalnız bırakır.
Öğle vakti ilk yazıyı okumak umuduyla odaya gelir, fakat yazarın henüz başlamadığını görür.
Birkaç saat sonra aynı heyecan yine hüsrana dönüşünce yönetmen dayanamaz ve yazara bir an önce yazıyı görmek istediğini tekrar iletir. Yönetmen odayı terk ettikten 10 dakika sonra, yazar ilk yazısı ile odaya girer. Kağıdı masaya yavaşça bırakır ve yönetmenin okumasını bekler.
Yazıyı beğenerek okuyan yönetmen biraz da bunun etkisiyle yazara döner ve: “Sizin iş de çok kebapmış; eşşek yüküyle parayı 10 dakikalık yazı için alıyorsunuz” der. Yazar ince bir gülümsemeyle cevap verir:
“Evet. Ama, 40 yıl + 10 dakika.”
Not: Birikim de olur.
Verilen mesaj doğru ve güzel. Ama ben daha farklı bir yazı okumayı umarak tıklamıştım linke. Neyse ki okuduğum yazı kısa ve gerekli bir mesajı içeren yazıydı.
Bir de ben bir hikaye yazayım…
Bir gün bir fabrikanın ana makinası bozulmuş. Ana makina olduğu için tüm fabrikanın çalışması durmuş. Hemen çalışanlar sorunu çözmeye çalışmışlar. Ama sorun bir türlü düzelmemiş. Hemen bir tane usta çağırmışlar dışarıdan. Usta gelmiş, şöyle makinaya bir bakmış. Elindeki çekiçle bir yere vurmuş ve makina çalışmış. Usta dükkanına döndüğünde faturayı yollamış. Fatura 1000 $. Müdür kızmış, hemen dökümünü istemiş. Dökümde şöyle yazıyormuş:
1 $ çekici vurmak.
999 $ çekici nereye vuracağını bilmek…
Teşekkürler Adil 🙂